QD-OLED و WOLED – چه نوع تلویزیون OLED را باید بخرید؟

آیا می دانید تفاوت QD-OLED و WOLED چیست و چه نوع تلویزیون OLED را باید بخرید؟ در این مطلب به طور کامل آشنا میشوید.

اگر از علاقه مندان به تکنولوژی جدید هستید، به احتمال زیاد در سال های اخیر اصطلاحات WOLED و QD-OLED را زیاد شنیده اید.

این اصطلاحات به انواع خاصی از فناوری صفحه نمایش OLED اشاره دارد، اما تفاوت آنها چیست و کدام یک را باید بخرید؟

از سال 2016 تا 2022، مصرف‌کنندگان اگر تلویزیون OLED می‌خواستند واقعاً تنها یک انتخاب داشتند،

زیرا همه OLED‌های موجود در بازار از پنل‌های سفید OLED (WOLED) ساخته شده توسط LG Display استفاده می‌کردند.

اما در سال 2022 با عرضه دو تلویزیون اول با پنل های QD-OLED تغییر کرد: Sony A95K OLED و Samsung S95B OLED.

از سال 2024، بازار شلوغ‌تر و گیج‌کننده‌تر شده است، به طوری که برخی از تولیدکنندگان هر دو مدل QD-OLED و WOLED را عرضه می‌کنند، حتی گاهی اوقات در یک خط تولید.

اگر در حال خواندن این مقاله هستید، احتمالاً سعی می کنید تفاوت بین این تلویزیون های QD-OLED جدید و تلویزیون های قدیمی WOLED را مشخص کنید.

کدام یک را باید بخرید؟ پاسخ چندان ساده نیست، بنابراین در زیر، در مورد تاریخچه تلویزیون‌های OLED و نحوه عملکرد آن‌ها صحبت خواهیم کرد و تفاوت‌های بین این نوع پنل‌ها را بررسی خواهیم نمود.

در سال 2023 عملکرد دو نمایشگر OLED رده بالا در بازار بررسی شد: Samsung S95C OLED که از پنل QD-OLED استفاده می کند و LG G3 OLED که از پنل WOLED پشتیبانی می کند و با فناوری Multi-Lens Array (MLA) بهبود یافته است.

OLED چیست؟

قبل از بررسی تفاوت های فنی بین WOLED و QD-OLED، اجازه دهید به یک سوال ساده پاسخ دهیم: OLED چیست؟

OLED مخفف organic light-emitting diode (دیود نوری ارگانیک) است که به نحوه تولید نور توسط تلویزیون اشاره دارد.

نمایشگرهای OLED با اعمال بار الکتریکی به لایه‌ای از مواد آلی نور تولید می‌کنند که سپس نور ساطع می‌شود.

سپس این نور از فیلترهای مختلف عبور داده می شود تا رنگ های مورد نیاز تولید شود.

از طرف دیگر، تلویزیون های LCD از نور پس زمینه غیر ارگانیک استفاده می کنند که از فیلترهای رنگی عبور داده می شود تا رنگ نهایی مورد نظر روی صفحه ایجاد شود.

تقریباً تمام تلویزیون های LCD ساخته شده در ده سال گذشته از چراغ های LED به عنوان نور پس زمینه استفاده می کنند.

قبل از آن، چراغ های فلورسنت معمولاً به عنوان نور پس زمینه در تلویزیون های LCD استفاده می شد.

تفاوت اصلی بین نور پس زمینه OLED و LED در اندازه است. LED ها نسبتا بزرگ هستند و تلویزیون های مدرن می توانند از چند ده تا هزاران عدد در تلویزیون های مینی ال ای دی داشته باشند.

از سوی دیگر، OLED ها بسیار کوچک هستند، به اندازه یک پیکسل. این تفاوت‌های اندازه، OLED‌ها را برای تلویزیون‌ها بسیار جالب می‌کند،

زیرا می‌توانید نور خروجی هر زیرپیکسل جداگانه را کنترل کنید. در مقابل، تلویزیون های LED فقط می توانند روشنایی مناطق نسبتا بزرگ را کنترل کنند.

این منجر به کنتراست بسیار بهتری در OLED می شود، زیرا روشنایی هر پیکسل را می توان به طور مستقل کنترل کرد.

بنابراین هایلایت های روشن می توانند مستقیماً در کنار پیکسل های تیره وجود داشته باشند.

از سوی دیگر، از آنجایی که OLED ها از ترکیبات آلی استفاده می کنند، این ترکیبات به مرور زمان پیر می شوند و کارایی خود را از دست می دهند.

اگرچه تلویزیون های مدرن مکانیسم های مختلفی برای جبران آن دارند، اما تمام نمایشگرهای ارگانیک در نهایت محو می شوند.

اگر صفحه نمایش شما به طور یکنواخت پیر می شود، احتمالا متوجه این موضوع نخواهید شد،

اما اگر برخی از قسمت های صفحه نمایش سخت تر از بقیه حرکت کنند، نقاط تیره تری را روی صفحه نمایش خود خواهید دید.

این پدیده معمولاً به عنوان سوختگی شناخته می شود.

در مورد تفاوت بین تلویزیون های LED و OLED قبلا در وبسایت گفته شده است.

مشکل OLED

پس چرا انواع مختلف OLED وجود دارد؟ ابتدا کمی یادآوری کنیم. بسیاری از اولین نمایشگرهای OLED موجود در بازار از یک فرستنده OLED مجزا برای هر زیرپیکسل استفاده می‌کردند.

بنابراین یک فرستنده نور قرمز، یکی که نور سبز و دیگری نور آبی برای هر پیکسل تولید می‌کند؛ دارند.

مشکل این بود که ترکیبات آلی استفاده شده برای هر سن زیرپیکسل با سرعت‌های متفاوتی انجام می‌شد،

بنابراین با گذشت زمان، رنگ‌ها در پدیده‌ای که معمولاً سوختن نامیده می‌شود تغییر کرده و محو می‌شوند.

این به طور کلی برای نمایشگرهای کوچک در پخش کننده های MP3 پلیر و سایر لوازم الکترونیکی مصرفی کوچک خوب بود، اما برای تلویزیون ها ایده آل نیست.

راه حل شماره 1: نور سفید

راه حل ال جی برای حل این مشکل این بود که ساطع کننده های قرمز، سبز و آبی جداگانه را با یک لایه که نور سفید تولید می کند جایگزین کند.

این نور سفید سپس از فیلترهای رنگی عبور می کند تا نور جداگانه قرمز، سبز و آبی تولید کند و یک زیرپیکسل چهارم بدون فیلتر که اجازه عبور مستقیم نور سفید را می دهد.

لایه OLED سفید در پایین، نام فناوری نمایشگر را می دهد: OLED سفید یا به اختصار WOLED.

با این حال، چند مشکل قابل توجه در این راه حل وجود دارد. فیلترهای رنگی خیلی کارآمد نیستند.

نمایشگر برای تولید نور سفید در هر چهار زیرپیکسل انرژی مصرف می کند، اما فیلتر رنگی بسیاری از این نور را مسدود می کند.

مشابه چرخ رنگ پروژکتور، این محلول سفیدی روشن تری تولید می کند اما خلوص رنگ را رقیق می کند.

این امر حجم کلی رنگ را کاهش می دهد و رنگ های اشباع شده در مقایسه با هایلایت های سفید روشن، کسل کننده و خاموش به نظر می رسند.

ساختار کلی این پنل‌های WOLED نیز کمی مشکل دارد، زیرا نور زیادی به لایه‌های داخلی و ساختارهای الکترونیکی در محل از دست می‌رود.

LG Display فناوری Micro Lens Array یا MLA را در سال 2023 در LG G3 OLED معرفی کرد.

هدف این فناوری بازیابی و تمرکز بخشی از آن نور از دست رفته است و در نتیجه افزایش قابل توجهی در خروجی نور بدون افزایش مصرف انرژی کلی یا فشار دادن بیشتر به پانل ها ایجاد می شود.

مشکل دوم این راه حل این است که حتی واقعاً مشکل اولیه را حل نمی کند.

همانطور که ما در آزمایشگاه خود در تست تسریع طول عمر پنل آموختیم، سوختن هنوز یک مشکل بسیار محتمل در فناوری WOLED است.

راه حل شماره 2: نور آبی

چرا به آبی تغییر میدهیم و چرا این مهم است؟

برخلاف فیلترهای رنگی ناکارآمد، نقاط کوانتومی در تولید نور بسیار کارآمد هستند.

آنها به جای جلوگیری از عبور طول موج های نامطلوب، نور یک منبع خارجی را جذب می کنند و سپس بدون نیاز به بار الکتریکی، عکس ها را با طول موج های متفاوت بازتاب می کنند.

نقاط کوانتومی در تبدیل نور از یک رنگ به رنگ دیگر بسیار کارآمدتر هستند،

بنابراین لایه تابشی OLED زیرین برای ایجاد نقاط برجسته روشن نیازی به کار سختی ندارد.

ساختار زیر پیکسل

تفاوت های ذکر شده در بالا منجر به ساختار زیرپیکسلی بسیار متفاوت می شود. به دو تصویر ماکرو زیر نگاه کنید.

هنگام نمایش سفید خالص، ساب پیکسل سفید در ال جی مدل G3 به وضوح قابل مشاهده است، اما قرمز و آبی نیز به خوبی قابل مشاهده هستند.

برعکس، QD-OLED زیرپیکسل های قرمز، سبز و آبی را برای نمایش سفید خالص ترکیب می کند.

همانطور که در تصویر فوق مشاهده میکنید، نمایشگرهای WOLED و QD-OLED ساختار پیکسلی بسیار متفاوتی دارند.

پنل های WOLED از پیکسل های مستطیلی با چهار زیرپیکسل در پیکربندی قرمز، سفید، آبی و سبز استفاده می کنند.

از سوی دیگر، QD-OLED ها از ساختار زیرپیکسلی مثلثی قرمز، سبز و آبی استفاده می کنند.

ساختار زیرپیکسل WOLED در ده سال گذشته تقریباً یکسان باقی مانده است.

آنها اندازه و شکل هر زیر پیکسل را در طول سال ها تغییر داده اند تا کارایی را بهبود بخشند و احتمال سوختن را کاهش دهند، اما ساختار کلی تغییر نکرده است.

کارایی

اکنون که برخی از تفاوت های فنی بین فناوری QD-OLED و WOLED را بررسی کرده ایم، چگونه آنها را با هم مقایسه می کنیم؟

آیا برنده واضحی وجود دارد که بهتر از دیگری عمل کند؟ کدام یک را باید بخرید؟

با نگاهی به طیف رنگی هر نمایشگر، فوراً مزایای لایه رنگی نقطه کوانتومی آشکار می شود.

QD-OLED هایی مانند Samsung S95C OLED می توانند طیف وسیع تری از رنگ ها را به نمایش بگذارند،

به خصوص با نگاه کردن به طیف رنگ های سبز. این تفاوت تا حد زیادی به دلیل خلوص رنگ ها است،

زیرا رنگ های خالص در نمایشگرهای QD-OLED بسیار دقیق تر هستند.

ساختار این تلویزیون‌ها و روش‌های متفاوتی که پیکسل‌هایشان را هدایت می‌کنند به این معنی است که تفاوت‌های قابل توجهی در خلوص رنگ‌هایی که تولید می‌کنند وجود دارد.

نمودار توزیع توان طیفی ابزار جالبی برای ارزیابی خلوص رنگ های تلویزیون است.

این نمودار شدت نور را در طول موج های مختلف نشان می دهد که تلویزیون یک اسلاید سفید را نشان می دهد و توسط Colorimetry Research, Inc. CR-250 Spectroradiometer ما در طول فرآیند آزمایش تلویزیون گرفته می شود.

با نگاهی به SPD های LG G3 OLED و Samsung S95C OLED در زیر، میخ های آبی خالص، سبز و قرمز در S95C بسیار دقیق تر هستند.

نویز کمتری بین رنگ های خالص وجود دارد، زیرا آنها توسط زیرپیکسل سفید رقیق نمی شوند.

توزیع توان طیفی

برنده: QD-OLED.

روشنایی و حجم رنگ

تلویزیون	سفید	قرمز	سبز	آبی	فیروزه‌ای	ارغوانی	زرد
ال‌جی C3 OLED (WOLED)	856 cd/m²	92 cd/m²	295 cd/m²	34 cd/m²	325 cd/m²	118 cd/m²	363 cd/m²
ال‌جی G3 OLED (WOLED + MLA)	1,527 cd/m²	140 cd/m²	420 cd/m²	53 cd/m²	456 cd/m²	177 cd/m²	546 cd/m²
سامسونگ S95C OLED (QD-OLED)	1,223 cd/m²	272 cd/m²	882 cd/m²	65 cd/m²	950 cd/m²	336 cd/m²	1,151 cd/m²

روشنایی و حجم رنگ دو جنبه بسیار مرتبط با عملکرد نمایشگر هستند.

در حالی که اندازه‌گیری‌های گستره رنگ در بالا به طیف ساده رنگ‌هایی که یک نمایشگر می‌تواند تولید کند، نگاه می‌کند.

حجم رنگ به این می‌پردازد که چگونه می‌تواند آن رنگ‌ها را در طیفی از سطوح روشنایی، از جزئیات سایه‌های تیره تا روشن‌ترین هایلایت‌ها، تولید کند.

هنگامی که ما در مورد روشنایی و حجم رنگ صحبت می کنیم، پنل های QD-OLED و WOLED دو تصویر بسیار متفاوت را ترسیم می کنند.

زیرپیکسل سفید اضافی به نمایشگرهای WOLED در هنگام نمایش سفید خالص کمک می کند.

این را می توانید در اعداد حجم رنگ مشاهده کنید، زیرا LG G3 در هنگام نمایش سفید خالص به طور قابل توجهی روشن تر از S95C است.

فناوری MLA نقش مهمی در این امر ایفا می کند، زیرا LG C3 OLED تقریباً به آن روشن نیست.

از سوی دیگر، QD-OLED ها فقط دارای زیرپیکسل های قرمز، سبز و آبی هستند،

بنابراین سفید خالص به سادگی ترکیبی از این سه زیرپیکسل است.

هنگام نمایش رنگ‌های اشباع، QD-OLED‌ها دو برابر همتایان WOLED خود روشن‌تر هستند و در مجموع تجربه تماشای رنگارنگ‌تری را به همراه دارند.

برنده: WOLED برای سفید خالص، QD-OLED به طور کلی.

بازتاب ها

اگرچه در تصویر بالا چندان مشهود نیست، اما تفاوت آشکاری در نحوه برخورد تلویزیون‌های QD-OLED و WOLED با بازتاب‌ها وجود دارد.

هر دو نوع پانل دارای پوشش های ضد انعکاس براق هستند که شدت انعکاس مستقیم را به میزان قابل توجهی کاهش می دهد، که اگر در یک اتاق روشن هستید عالی است.

دوربین‌های QD-OLED مانند Samsung S95C OLED و Sony A95L OLED دارای رنگ بنفش هستند که اگر در اتاقی با نور محیط باشید می‌تواند حواس‌تان را پرت کند.

ساختار پانل باعث ایجاد این رنگ بنفش می شود، زیرا پنل های QD-OLED فاقد لایه پلاریزه هستند.

این ساختار مقدار نور محیطی را که از ساختار داخلی منعکس می شود افزایش می دهد و ما می توانیم این را اندازه گیری کنیم.

به نظر می رسد این تصمیم عمدی توسط سازنده پنل، Samsung Display، به عنوان راهی برای افزایش روشنایی است.

از آنجایی که این مورد از طرف سازنده پنل ارائه می شود، همه نمایشگرهای QD-OLED این مشکل را دارند.

این امکان وجود دارد که سازندگان بتوانند پوشش‌های ضد انعکاس اضافی را برای کاهش این مشکل اضافه کنند.

برای مثال Samsung S95D OLED دارای یک پوشش ضد انعکاس مات است که به میزان قابل توجهی انعکاس را کاهش می دهد، اما مشخص نیست که آیا مشکل رنگ بنفش را نیز کاهش می دهد یا خیر.

برنده: WOLED.

یکنواختی خاکستری

اگرچه تقریباً همه OLED ها یکنواختی خارق العاده دارند، اما چند مورد قابل ذکر است،

زیرا تفاوت هایی بین نمایشگرهای QD-OLED و WOLED وجود دارد.

اگرچه آزمایش یکنواختی خاکستری ما معمولاً این مشکلات را نشان نمی‌دهد،

گزارش‌های گسترده‌ای از مشکلات متعددی که بر نمایشگرهای LG WOLED تأثیر می‌گذارند در سال‌های اخیر منتشر شده است.

مشکلات گزارش شده شامل یک رنگ صورتی خفیف، به خصوص در کناره های صفحه، و همچنین یک الگوی شبکه مانند قابل مشاهده در برخی از واحدها است.

اگرچه این مشکلات در الگوهای آزمایشی مانند اسلاید خاکستری بالا قابل توجه هستند،

اما به ندرت در پنل های QD-OLED یا WOLED قابل توجه هستند، بنابراین نباید نگران آن باشید.

برنده: QD-OLED، اما فقط کمی.

سوختگی پیکسل

در آزمایشگاه معتبر بیش از هشت ماه است که برخی از جدیدترین پنل‌های OLED را در تست طول عمر تسریع شده بلندمدت خود اجرا می‌کنند و نتایج جالبی به دست آمده است.

اگرچه اولین نسل QD-OLED مورد استفاده در Samsung S95B OLED به سرعت حفظ تصویر دائمی را توسعه داد،

اما Samsung S95C OLED جدیدتر بسیار انعطاف پذیرتر به نظر می رسد.

پس از هشت ماه، S95C تقریباً هیچ نشانه ای از حفظ تصویر را نشان نمی دهد،

در حالی که آخرین، بهترین پنل WOLED استفاده شده در LG G3 OLED در حال حاضر حفظ تصویر شدید را نشان می دهد.

بنابراین واضح است که S95C OLED جدیدتر از هر دو نسل اول QD-OLED و آخرین پنل‌های WOLED انعطاف‌پذیرتر است، اما مشخص نیست چرا دقیقاً اینطور است.

Samsung Display تغییراتی را در خود پنل ایجاد کرده است که به ادعای آنها دوام را بهبود می بخشد،

اما به نظر می رسد برخی تغییرات نرم افزاری قابل توجه در S95C نیز تأثیر قابل توجهی در کاهش احتمال سوختگی دارند.

اکنون، شایان ذکر است که آزمون ها در یک مورد شدید است.

دو ماه زمان اجرا در آزمایش معادل تماشای حدود چهار ساعت شبکه خبری در روز به مدت حدوداً هشت ماه بدون تغییر کانال یا تماشای چیز دیگری است.

تا زمانی که محتوای متنوعی را تماشا می‌کنید و عناصر ثابت را برای مدت طولانی روی صفحه نمایش نمی‌گذارید، نباید هیچ مشکلی با هر یک از انواع پنل‌ها داشته باشید.

یکی از سوالات بزرگی که هنوز باید پاسخ داده شود این است که چگونه هر برند و نوع پنل چرخه های جبران را مدیریت می کند.

پس از ارسال اولین به‌روزرسانی 2 ماهه، Samsung Electronics یک به‌روزرسانی میان‌افزار را برای S95B منتشر کرد تا نحوه راه‌اندازی چرخه جبران بزرگ را تغییر دهد.

این چرخه جبران بزرگ تنها زمانی اجرا می شد که کاربر به صورت دستی آن را از منوهای تلویزیون اجرا می کرد،

اما آنها آن را به طور خودکار پس از حدود 2000 ساعت تغییر دادند.

از تصاویر به دست آمده در تست ها مشخص است که این چرخه جبران در کاهش ظاهر سوختگی بسیار مؤثر است،

اما مشخص نیست که چگونه این کار را انجام می دهد.

اگر فقط با کاهش روشنایی بقیه قسمت‌های صفحه برای پنهان کردن مشکل، سوختگی را پنهان می‌کند،

در طول زمان شاهد کاهش تدریجی روشنایی خواهیم بود.

برنده: در این مورد برای صدا زدن برنده خیلی زود است.

نتیجه گیری:

اکنون که تفاوت‌های فناوری و مزایا و معایب هر نوع پانل را توضیح دادیم، کدام یک از آنها بهتر است و چه چیزی را باید بخرید؟

به طور کلی، به نظر می‌رسد که QD-OLED در مسیری قرار دارد که برنده اعلام شود، اما هنوز نقاط ضعف قابل توجهی وجود دارد.

اگر اغلب در یک اتاق روشن تلویزیون تماشا می‌کنید، کنترل بازتاب عالی و حداکثر روشنایی بیشتر رنگ‌های سفید خالص در پنل‌های WOLED، آنها را به یک برنده واضح تبدیل می‌کند. 5 مدل بهترین تلویزیون برای اتاق های روشن

عملکرد کلی هر تلویزیون مهمتر از پنل خاص مورد استفاده است و به دلیل تفاوت در پنل های خاص، بهترین آن به طور کلی به تلویزیون فردی بستگی دارد.

برای تلویزیون‌های OLED سطح پایین یا متوسط، QD-OLED کمی بهتر به نظر می‌رسد،

اما پنل‌های WOLED سطح بالاتر با MLA، نورهای برجسته‌تر و بازتاب بهتری را ارائه می‌دهند.