کدام تلویزیون بهتر است؟ QLED ، OLED و یا LED

شاید این سوال برای شما هم پیش آمده باشد که از بین تلویزیون های QLED ، OLED و یا LED کدام بهتر هستند.

یک شرکت و موسسه معتبر تحقیقاتی در مونترال کانادا با انجام آزمایشات مختلف بر روی سه مدل از این تلویزیون ها به این سوال پاسخ داده است.

تاریخ به‌روزرسانی: 1403/5/29

هنگام خرید یک تلویزیون جدید، فناوری های مختلف ممکن است گیج کننده باشند.

اصطلاحات بازاریابی مانند OLED، QLED و LED ممکن است برای شما یکسان به نظر برسند، اما در واقع به انواع مختلف پنل اشاره دارند.

هر فناوری مزایا و معایب مختلفی را برای کیفیت تصویر ارائه می دهد و این مقاله ویژگی های منحصر به فرد تلویزیون های QLED ، OLED و LED را توضیح می دهد.

تلویزیون های LED و QLED شبیه یکدیگر هستند زیرا هر کدام از پنل های LCD با نور پس زمینه LED استفاده می کنند.

تنها تفاوت این است که تلویزیون های QLED از یک لایه نقطه کوانتومی ( کوانتوم دات ) استفاده می کنند که به آنها امکان می دهد طیف وسیع تری از رنگ ها را تولید کنند.

پنل‌ های OLED کاملاً متفاوت هستند، زیرا پیکسل‌ها به‌صورت خودکار روشن می‌شوند

و می‌توانند در صورت نیاز خود را خاموش کنند و به تلویزیون اجازه می‌دهند تا رنگ مشکی کاملی تولید کند.

QLED فقط یک اصطلاح بازاریابی است که نشان می دهد تلویزیون از یک لایه نقطه کوانتومی استفاده می کند.

چند شرکت مانند سامسونگ و تی سی ال TCL به طور رسمی تلویزیون های خود را با عنوان QLED برچسب گذاری می کنند.

سایر تولیدکنندگان مانند Vizio و Hisense از فناوری نقاط کوانتومی استفاده می کنند، اما از QLED در بازاریابی خود استفاده نمی کنند.

برای گیج‌کننده‌تر کردن اوضاع، ال‌ جی تلویزیون‌های نقطه کوانتومی را با نام QNED عرضه می‌کند.

این تلویزیون ها هر چه نامیده می شوند، همه آنها در یک دسته کوانتومی دات قرار می گیرند.

تلویزیون های LED از نور پس زمینه (بکلایت )مشابه QLED ها استفاده می کنند، اما لایه کوانتومی دات ندارند.

کیفیت تصویر بین مدل های مختلف OLED تفاوت چندانی ندارد، زیرا هر کدام کیفیت تصویر مشابهی را ارائه می دهند.

با این حال، کیفیت تصویر می‌تواند تغییرات زیادی بین مدل‌های QLED و LED داشته باشد و حتی انواع مختلفی از پنل‌های LCD با نور پس‌زمینه LED وجود دارند که ویژگی‌های منحصر به فردی دارند.

نوع آزمایش	LED	QLED	OLED
سطح سیاه	عالی	عالی	بسیار عالی
یکنواختی خاکستری	خوب	خوب	عالی
روشنایی	بسیار عالی	عالی	خوب
محدوده رنگ	خوب	عالی	بسیار عالی
زاویه دید	ضعیف	ضعیف	عالی
حفظ تصویر	عالی	عالی	ضعیف
تاری حرکت	خوب	بسیار عالی	بسیار عالی
قیمت و در دسترس بودن	عالی	بسیار عالی	خوب

در طول این مقاله قصد دارد کیفیت تصویر سه تلویزیون QLED ، OLED و LED را با هم مقایسه کند.

• LED (Sony X900H)
• QLED (Samsung Q90/Q90T)
• OLED (LG GX)

آزمایش سطح سیاه

از نظر نسبت کنتراست و یکنواختی سطح سیاه، QLED ها و LED ها بسیار شبیه به هم هستند، زیرا از فناوری یکسانی با نور پس زمینه استفاده می کنند.

اکثر تلویزیون‌ها از پنل‌های VA استفاده می‌کنند که عموماً به داشتن نسبت کنتراست بالا معروف است که سیاهی عمیق ایجاد می‌کند،

و اکثر مدل‌های سطح بالا دارای ویژگی کاهش نور محلی هستند که سطح سیاهی را بیشتر می‌کند.

با این حال، برخی از تلویزیون ها دارای مشکلات یکنواختی هستند که باعث شکوفایی در اطراف اجسام روشن می شود،

اما این می تواند بین واحدها متفاوت باشد. تیرگی موضعی نیز می تواند به کاهش هر گونه شکوفایی کمک کند.

همچنین انواع مختلفی از پنل های LCD وجود دارد:

IPS و VA. اکثر تلویزیون‌های LED و QLED از پنل‌های VA استفاده می‌کنند

و پنل‌های IPS معمولاً در مدل‌های ال‌جی یافت می‌شوند.

پنل های نوع VA کنتراست بسیار خوبی دارند، در حالی که پنل های IPS کنتراست ضعیفی دارند و در نتیجه رنگ مشکی خاکستری به نظر می رسد.

به همین دلیل است که اکثر تلویزیون ها از پنل های VA استفاده می کنند، زیرا داشتن نسبت کنتراست بالاتر کیفیت کلی تصویر را بهبود می بخشد.

OLED ها سطح سیاه کاملی دارند زیرا می توانند هر پیکسل را به صورت جداگانه خاموش کنند.

اگر در حال تماشای فیلم هستید و نوارهای مشکی در لبه‌های آن وجود دارد، آن قسمت‌های صفحه کاملاً سیاه هستند، گویی تلویزیون خاموش است.

بنابراین می‌توانید کاملاً روی فیلم تمرکز کنید. همچنین، هیچ شکوفایی در اطراف اجسام روشن در OLED وجود ندارد.

همانطور که در بالا می بینید، در تلویزیون سامسونگ و سونی کمی شکوفا شدن وجود دارد، اما در کل، صفحه نمایش سیاه به نظر می رسد.

هر عکس با فعال کردن کم نور محلی گرفته شده است، زیرا کنتراست بدون آن کمتر است.

از سوی دیگر، ال‌ جی رنگ‌های مشکی کامل دارد و تنها چیزی که روشن می‌شود، کراس مرکزی است.

برنده این آزمایش: OLED

---

تست یکنواختی خاکستری

تست‌های یکنواختی خاکستری ما تعیین می‌کنند که یک تلویزیون چقدر یک رنگ را به خوبی نمایش می‌دهد، و در این مورد، آن را با استفاده از یک تصویر خاکستری آزمایش می‌شود.

هیچ تلویزیونی با یکنواختی کامل وجود ندارد.

تلویزیون های LED، تلویزیون های QLED و تلویزیون های OLED مشکلات مختلفی در نمایش رنگ های کاملا یکنواخت دارند.

همانطور که در تصاویر بالا نشان داده شده است، یک تصویر خاکستری در اکثر OLED ها یکنواخت تر به نظر می رسد.

هر دو تلویزیون LED عیوب را در طرفین و همچنین لکه های تیره تر را در سراسر صفحه نمایش و در گوشه ها نشان می دهند.

این امر به ویژه در تلویزیون سامسونگ قابل توجه است.

OLED ها به دلیل مستقل بودن هر پیکسل از پیکسل های دیگر به طور کلی بهتر و سازگارتر با یکنواختی هستند

در حالی که تلویزیون های LED به نور پس زمینه متکی هستند که اگر آسیب ببیند، می تواند منجر به مشکلات یکنواختی شود.

در زیر تصاویری از خاکستری 5 درصد وجود دارد که تقریباً تاریک است و LED و OLED در نمایش تصاویر سیاه خالص مشکل زیادی ندارند.

مشکلات یکنواختی در هنگام تماشای ورزش یا اگر از تلویزیون به عنوان مانیتور رایانه شخصی استفاده می کنید، جایی که مناطق زیادی از رنگ های ثابت وجود دارد، بیشتر قابل توجه است.

زمین های هاکی، زمین های فوتبال، یا حتی تپه های پوشیده از چمن در تلویزیون با یکنواختی ضعیف ظاهری ناخوشایند و یا حتی کثیف دارند.

این باعث می‌شود تلویزیون‌های OLED برای ورزش‌ها عالی باشند، اما OLED‌ها هنوز هم کامل نیستند، زیرا خطوط عمودی و افقی کوچکی وجود دارد که ممکن است در صحنه‌های نزدیک به تاریکی متوجه آن‌ها شوید.

برنده این آزمایش: OLED

---

آزمایش روشنایی

LED ها و QLED ها هر دو به نور پس زمینه بکلایت LED برای انتشار نور متکی هستند و به این ترتیب، هر دو دارای نقاط قوت و ضعف یکسانی هستند.

با LED/QLED، روشنایی به طور قابل توجهی بسته به مدل خاص متفاوت است، و این توضیح می دهد که چرا سامسونگ به طور قابل توجهی روشن تر از Sony X900H است.

مدل‌های پرچم‌دار، مانند سامسونگ Q90T یا Sony X950H، دارای روشنایی هستند و هر مدل زیر آن روشنایی کمتری دارد.

واضح ترین چیزی که می توانیم ببینیم این است که تلویزیون های LED/QLED به طور قابل توجهی روشن تر از OLED هستند.

با این حال، تلویزیون های LED/QLED نمی توانند حداکثر روشنایی را با محتوای متفاوت حفظ کنند، به خصوص اگر کل صفحه نمایش روشن باشد.

این بدان معناست که تلویزیون‌های LED/QLED می‌توانند در برخی صحنه‌ها نقاط برجسته کوچکی ایجاد کنند، اما اگر کل صحنه روشن باشد، روشنایی به میزان قابل توجهی کاهش می‌یابد.

OLED ها نیز از همین مشکل رنج می برند، به خصوص با محتوای HDR. آنها دارای یک محدود کننده خودکار روشنایی تهاجمی (ABL) هستند که روشنایی صفحه را محدود می کند،

بنابراین اگر قصد تماشای تعداد زیادی محتوای HDR را دارید، هایلایت ها به اندازه تلویزیون های QLED و LED برجسته نمی شوند.

برنده این آزمایش: LED و QLED

---

محدوده رنگ و حجم

هنگامی که QLED ها برای اولین بار در دسترس قرار گرفتند، مزیت اصلی آنها در برابر تلویزیون های LED سنتی، توانایی آنها در نمایش طیف رنگی بسیار گسترده برای محتوای HDR بود.

اگرچه هنوز هم این کار را انجام می دهند، اما رقابت فراگیر شده است و اکثر تلویزیون های سطح بالا می توانند طیف رنگی گسترده مورد نیاز برای HDR را تولید کنند.

حتی سامسونگ از نظر طیف رنگی از تولید کنندگان دیگر عبور کرده است.

همانطور که در اینجا می بینید، ال جی در واقع طیف رنگی وسیع تری را نسبت به سامسونگ نشان می دهد و سونی نیز چندان از آن عقب نیست.

Vizio به خاطر طیف رنگ های گسترده خود با تلویزیون های نقطه کوانتومی خود شناخته شده است.

و Vizio M7 Series Quantum 2020 در واقع گسترده ترین طیف رنگی را که آزمایش شده است،

با پوشش کامل فضای رنگی DCI P3 که در بیشتر محتواها استفاده می شود دارد.

طیف رنگی تلویزیون همچنین بر روی حجم رنگ تأثیر می گذارد، یعنی رنگ هایی که تلویزیون می تواند در سطوح مختلف روشنایی نمایش دهد.

تلویزیون با حجم رنگ خوب می تواند رنگ های روشن و تیره را نمایش دهد.

اینجاست که QLED نسبت به LED یا OLED برتری دارد.

QLED های پرچمدار معمولا روشن تر می شوند و در ترکیب با طیف رنگی گسترده خود، حجم رنگ خوبی را به نمایش می گذارند.

برخی از تلویزیون های LED سطح بالا نیز می توانند حجم رنگ خوبی داشته باشند، اما به خوبی یک QLED نخواهد بود.

همچنین از آنجایی که OLED ها خیلی روشن نمی شوند، در نمایش رنگ های روشن با مشکل مواجه می شوند.

اما با توجه به نسبت کنتراست تقریبا بی نهایت، با رنگ های تیره مشکلی ندارند.

برنده این آزمایش: QLED

---

آزمایش زاویه دید

پیکسل های OLED نور را در همه جهات ساطع می کنند و در نتیجه زوایای دید بسیار وسیعی دارند.

این بدان معنی است که هنگام مشاهده از کناره، تصویر دقیق باقی می ماند،

بنابراین اگر چیدمان صندلی گسترده ای دارید یا تمایل دارید با گروه زیادی از مردم تلویزیون تماشا کنید، OLED انتخاب ایده آلی است.

تلویزیون‌های LED/QLED با پنل‌های VA معمولاً زوایای دید باریکی دارند، بنابراین در لحظه‌ای که شروع به تماشای خارج از مرکز می‌کنید، متوجه یک تصویر نادرست می‌شوید.

با این حال، انواع پنل IPS دارای زوایای دید وسیع هستند، اما تولیدکنندگان زیادی از این نوع پنل استفاده نمی‌کنند زیرا نسبت کنتراست پایینی نیز دارند.

تولید کنندگان همچنین شروع به پیاده سازی فناوری های جدید با پنل های نوع VA خود کرده اند تا زاویه دید را بهبود بخشند.

همانطور که در بالا می بینید سامسونگ به لطف لایه “زاویه دید فوق العاده” سامسونگ، زوایای دید وسیع تری نسبت به سونی دارد.

حتی اگر از همان نوع پنل استفاده می کند. در پایان، نه QLED و نه LED به زوایای دید گسترده در تلویزیون های OLED نزدیک نمی شوند.

برنده این آزمایش: OLED

---

آزمایش حفظ تصویر

OLED ها گاهی اوقات تصاویر ثابتی را که برای مدت کوتاهی روی صفحه نگه داشته می شوند حفظ می کنند.

همانطور که از تصویر ما از سونی A8H OLED می بینید، باقی ماندن همان تصویر روی صفحه نمایش به مدت 10 دقیقه می تواند گاهی اوقات یک نسخه کم رنگ از آن را تقریباً مانند یک روح باقی بگذارد.

در رنگ‌های یکنواخت، عمدتاً خاکستری، بیشتر به چشم می‌آید و تنها چند دقیقه طول می‌کشد تا کاملا محو شود.

اگر قصد دارید از آن به عنوان مانیتور رایانه شخصی استفاده کنید، حفظ تصویر می تواند مشکلاتی ایجاد کند.

از آنجایی که رایانه‌ها معمولاً دارای عناصر ثابت نسبتاً بزرگی هستند که تقریباً همیشه قابل مشاهده هستند.

اگر از رایانه شخصی خود به منبع دیگری تغییر دهید، این عناصر قابل توجه هستند.

حفظ تصویر بین واحدها حتی در یک مدل متفاوت است، بنابراین نتایج شما ممکن است متفاوت باشد.

تلویزیون‌های ال‌ای‌دی از آن مصون نیستند، اما اکثر آنها هیچ‌کدام را نشان نمی‌دهند،

بنابراین اگر این برای شما مهم است انتخاب یک تلویزیون LED یا QLED به جای OLED ایمن‌تر است.

برنده این آزمایش: LED/QLED

Burn-in

¹ Burn-in بر خلاف حفظ موقت تصویر، دائمی است.

این یک مشکل رایج در OLED ها پس از قرار گرفتن مداوم در معرض عناصر استاتیک است،

مثلاً اگر از آن به عنوان مانیتور رایانه شخصی استفاده می کنید یا دائماً اخبار را تماشا می کنید.

با این حال، ما انتظار نداریم که این مشکل برای اکثر افرادی باشد که محتوای متنوعی را تماشا می‌کنند و شرکت‌ها تنظیماتی را برای کمک به کاهش خطر، مانند گزینه‌های «Pixel Shift» و «Refresh صفحه نمایش» معرفی کرده‌اند.

به نظر می رسد تلویزیون های LED و QLED در برابر سوختن مصون هستند، بنابراین می توانید به راحتی از آنها به عنوان مانیتور رایانه شخصی استفاده کنید و نگران آسیب دیدن پنل نباشید.

برنده این آزمایش: LED/QLED

---

آزمایش تاری حرکت

هنگامی که به صفحه های مختلف نگاه می کنید، ممکن است متوجه شوید که تصاویر متحرک در هر تلویزیون متفاوت واکنش نشان می دهند.

بزرگترین دلیل این امر زمان پاسخگویی است.

پنل های LCD برای تغییر از یک رنگ به رنگ دیگر زمان می برد و برخی از آنها سریعتر از بقیه هستند.

تاخیر یک پیکسل در تغییر حالت باعث می شود که یک دنباله شی متحرک را دنبال کند.

برخی از تلویزیون ها بدتر از سایرین هستند و زمانی که زمان پاسخگویی به خصوص بد است،

یک صحنه اکشن می تواند به یک آشفتگی مبهم تبدیل شود.

از آنجایی که QLED ها و LED ها از فناوری مشابهی استفاده می کنند، در مورد زمان پاسخ و تاری حرکت تفاوتی بین آنها وجود ندارد.

با این حال، از آنجایی که هر پیکسل می تواند به صورت جداگانه در یک OLED روشن و خاموش شود، زمان پاسخگویی تقریباً فوری دارد.

این منجر به حرکتی می شود که بسیار صاف به نظر می رسد و تقریباً هیچ تاری حرکتی وجود ندارد.

با این حال، از آنجایی که زمان پاسخگویی بسیار سریعی دارد، هر فریم مدت زمان بیشتری با محتوای نرخ فریم پایین‌تر نگه داشته می‌شود و باعث لکنت تصویر می‌شود.

این امر به ویژه در فیلم‌ها می‌تواند حواس‌تان را پرت کند.

برنده این آزمایش: OLED

---

قیمت و در دسترس بودن

پیش از این، خرید تلویزیون های OLED بسیار گران تر از تلویزیون های LED بود.

با این حال، در طول چند سال گذشته، قیمت آنها بسیار کاهش یافته است و در حال حاضر می توان آنها را با قیمت های بسیار مناسب تری پیدا کرد.

با این حال، می‌توانید بسیاری از تلویزیون‌های QLED عالی را با قیمت ارزان‌تر پیدا کنید، مانند تلویزیون‌های شرکت‌های اقتصادی مانند Hisense و TCL.

بسیاری از تلویزیون‌های رده بالا از لایه‌های کوانتومی استفاده می‌کنند، بنابراین فقط مدل‌های میان‌رده و سطح پایه هنوز دارای پنل‌های LED هستند و می‌توان آن‌ها را با قیمت ارزان پیدا کرد.

در مورد در دسترس بودن، تنها تعداد کمی از شرکت‌ها تلویزیون‌های OLED تولید می‌کنند که اکثریت آن متعلق به ال‌جی است و معمولاً فقط در اندازه‌های بزرگتر در دسترس هستند.

خط تولید آنها شروع به شامل OLED های سطح پایه می کند، اما از آنجایی که آنها عمدتاً کیفیت تصویر یکسانی را ارائه می دهند، تنها تفاوت بین یک مدل به مدل بعدی ویژگی ها است.

بسیاری از شرکت های بزرگ تلویزیون، به استثنای سونی، تلویزیون های نقطه کوانتومی تولید کرده اند و مدل های LED را می توان از هر سازنده ای پیدا کرد.

برنده این آزمایش: QLED

---

آینده چه چیزی در انتظار شماست؟

شاید جالب باشد که ببینیم تلویزیون‌های OLED با توجه به خطر سوختن دائمی آن‌ها چقدر محبوب هستند.

آنها بدون شک بهترین کیفیت تصویر را در مقایسه با QLED ها و LED ها به دلیل نسبت کنتراست تقریبا بی نهایت خود دارند،

اما از آنجایی که نسبتا جدید هستند، نمی دانیم یک OLED چقدر می تواند دوام بیاورد تا مجبور به تعویض آن شوید.

دو فناوری جدید با هدف رقابت با OLED ها و در عین حال بهبود کیفیت تصویر و اجتناب از خطر سوختگی وجود دارد.

Mini LED برای اولین بار در سال 2019 با TCL 8 Series 2019/Q825 QLED معرفی شد و به نظر می رسد که در سال 2021 محبوبیت بیشتری پیدا می کند.

سامسونگ در حال گسترش مجموعه QLED خود برای گنجاندن Mini LED است که هدف آن ترکیب طیف رنگی گسترده فناوری نقاط کوانتومی با کیفیت تصویر بهبود یافته ال ای دی Mini است.

مینی ال ای دی شبیه اکثر تلویزیون های ال ای دی مدرن با پنل ال سی دی است،

اما چراغ های ال ای دی کوچکتر هستند و امکان کاهش تیرگی، کنتراست و روشنایی محلی بهتر را فراهم می کنند.

یک فناوری کاملاً متفاوت دیگر به نام Micro LED وجود دارد.

از پنل LCD استفاده نمی‌کند و در عوض از چراغ‌های LED حتی کوچک‌تر استفاده می‌کند، و مانند OLED‌ها، خود تابش می‌کنند و سیاهی کامل و بدون خطر سوختن ایجاد می‌کنند.

با این حال، هنوز برای استفاده مصرف کنندگان در دسترس نیست.

سامسونگ تنها مدل 99 و 110 اینچی را در سال 2021 معرفی کرده است که برای استفاده تجاری طراحی شده اند.

تلویزیون‌های میکرو ال‌ای‌دی در حال حاضر بسیار گران هستند، اما ممکن است در چند سال آینده شاهد عرضه گسترده‌تر آن‌ها باشیم.

---

نتیجه گیری

فناوری تلویزیون تا حد زیادی بهبود یافته است که انواع پنل های رقیب وجود دارد که هر کدام مزایا و معایب خاص خود را دارند.

تلویزیون‌های OLED با تلویزیون‌های QLED و LED متفاوت هستند، زیرا می‌توانند پیکسل‌ها را به‌صورت جداگانه روشن و خاموش کنند و در نتیجه مشکی‌های عالی و زاویه‌های دید گسترده ایجاد می‌کنند.

با این حال، تلویزیون‌های LED و QLED روشن‌تر می‌شوند و دومی نیز طیف رنگی گسترده‌تری را برای محتوای HDR نشان می‌دهد.

در نهایت، تلویزیون‌های OLED نیز ممکن است دچار سوختگی دائمی شوند، که LED/QLED دچار سوختگی نمی‌شود،

بنابراین اگر معمولاً محتوای زیادی با عناصر ثابت تماشا می‌کنید، بهتر است از تلویزیون‌های OLED خودداری کنید.

---

1. Burn-in: یک علامت قابل مشاهده است که روی صفحه باقی می ماند و مهم نیست که چه کاری را تماشا می کنید یا انجام می دهید باقی می ماند. این ممکن است به دلیل باقی ماندن یک تصویر ثابت روی صفحه برای مدت طولانی ایجاد شود و به ویژه در تلویزیون های OLED قابل توجه است. ↩︎